Borneo en Hong Kong

Het is nu zondagavond en we liggen lekker op de kamer in het Empire Hotel in Hong Kong.

De afgelopen twee weken hebben we doorgebracht op het tropische eilandBorneo (provincie Sabah) en ons vermaakt met cocktails drinken, luieren aan het zwembad, bezoekjes aan de plaatselijke wildparken en met diepzeeduiken. Ook hebben we onze PADI Open Water duikcertificaat gehaald en kunnen we nu wereldwijd, onbeperkt en zonder instructeur duiken tijdens de rest van onze reis.

Het duiken was wel een hele ervaring. We hadden in eerste instantie niet heel veel zin in al die duiktheorie, maar om het papiertje te halen, moesten we daar gewoon even doorheen. We hadden in ieder geval een prima duikleraar (Dominique) en we zijn op onze laatste duikdag rijkelijk beloond met ... jawel, een WHALE SHARK! Wat een waanzinnig en gigantisch beest! We waren net bezig met onze laatste examenoefening, toen Dominique compleet op tilt sloeg. Hij begon heftig met zijn armen te zwaaien en ging er als een speer vandoor. Wij zwommen direct achter hem aan en zagen toen het kolos voorbij zwemmen.

Onvoorstelbaar, alsof er een onderzeeër voorbijkomt. Aangemoedigd door Dominique's enthousiasme volgden wij het prachtige beest die ook nog eens besloot om te keren en daardoor ons tegemoet zwom. Dan trekken alle spieren in je lijf wel even samen en moet je jezelf dwingen te blijven ademen. Whale Sharks blijken echter heel goedmoedig en hebben geen tanden, want ze eten plankton. Volgens Dominique was het nog een babyhaai (lengte: 7 a 8 meter), maar voor ons was hij groot zat.

Toen we weer boven kwamen, gilden we het uit van de adrenaline. Het was zo onverwacht, omdat we heel dichtbij de kust zwommen (slechts 5 meter diepte) en je daar normaal gesproken geen haaien aantreft; en al helemaal geen Whale Sharks.

Het reistempo in de afgelopen twee weken lag een stuk lager, wat wel even goed uitkwam na alle overweldigende avonturen en indrukken in de eerste weken. We hadden een heerlijk hotel op Borneo met alle luxe faciliteiten inbegrepen.

Gisterenmiddag zijn we naar Hong Kong gevlogen, waar we met Jan-Bart, Mano en Barbara hadden afgesproken; zij verblijven tijdelijk in Hong Kong vanwege werk. We hebben echt een topavond gehad en lekker Italiaans gegeten in restaurant Isolde, waar de wijn trouwens ook goed smaakte. Vanmorgen viel het opstaan dan ook zwaar. Toch hebben we vandaag nog veel gedaan. We hebben Victoria's Peak bezocht en zijn Kowloon island te voet doorgekruist.

Morgenochtend staan we vroeg op voor ons nieuwe avontuur: Japan. De reis start in Tokio, maar hierover binnenkort meer.

(5 oktober - 18 oktober 2009)

Nepal

Wat vliegen de weken voorbij. Na onze avonturen in Tibet ligt nu ook Nepal alweer achter ons, letterlijk en figuurlijk. We zijn namelijk via Hong Kong inmiddels aanbeland op Borneo waar we genieten van zon, zee en strand ... even een welverdiende vakantie van onze wereldreis

.

Vanuit Tibet zijn we over een brug lopend de grens met Nepal overgestoken om vervolgens per taxi in een uurtje of vier naar de Nepalese hoofdstad Kathmandu gereden te worden. In de toeristenwijk Thamel waar we onze eerste nacht doorbrachten, is het een lekkere drukte. Het is volledig ingespeeld op buitenlanders en je hebt er dan ook welgeteld drie typen winkels: travel agents, hiking & trekking outlets en souvenirshops, maar natuurlijk ook vele kroegjes en restaurants. De straten in deze wijk zijn circa twee meter breed en iedereen wil er tegelijk doorheen: auto's, taxi's, motoren, toeristen en Nepalezen, waarbij iedereen die een toeter heeft er continu op losgaat. Een kakofonie van geluid, zeker als 's avonds alle livebandjes in de talloze kroegen er ook nog eens op los beginnen te timmeren ...

Maar we waren natuurlijk niet naar Nepal gekomen om de toerist uit te hangen en alleen maar door deze straatjes te slenteren; we gingen uiteraard vooreen Himalaya-trekking die je hier kunt maken. We hebben gekozen voor een trek van vijf dagen rondom het Annapurna massief, een berggebied met als hoogste top de Annapurna I van 8.091 meter hoog.

Met drager/gids en vol goede moed begonnen we onze trek vanuit het plaatje Birethanti waar we aangekomen zijn na twee overnachtingen in Pokhara, maar daarover later meer. De eerste dag van onze trekking liepen we alleen maar omhoog en kwamen we behoorlijk uitgeput aan in Tirkhedhunga waar we in een kleine, eenvoudige B&B hebben overnacht en wat meer het karakter had van een nachtelijke survival in verband met de vliegende en kruipende insecten op onze kamer en in de centrale badkamerfaciliteiten....arrgg. Des te vervelender, omdat we onze klamboe en zaklamp waren vergeten in de achtergebleven koffer in Pokhara. Hoe stom kun je zijn

.

De echte uitdaging kwam echter de volgende dag, namelijk de ruim 3.000 treden naar Gorepani. Deze route noemen ze hier ook wel met recht DE LADDER. Vraag ons maar waarom, we zijn er inmiddels achter

. Dit is drie uur alleen maar trappen lopen, niet steil, maar heel steil omhoog. Niet van die mooie rechte treden, maar grote blokken steen die op elkaar en aan elkaar gelegd zijn. O ja, we hadden ook best wel een goede periode uitgekozen voor onze trek. De temperatuur lag rond de 35 graden met een mooi brandend zonnetje aan de hemel. Werkelijk bloed- en bloedheet, het zweet gutste van onze lichamen en de waterflessen waren niet aan te slepen, het voelde als topsport, maar ook als gekkenwerk. Na iedere bocht weer een nieuwe helling, weer nieuwe bergtrappen, weer omhoog, omhoog, omhoog ...

Het moet gezegd worden, de omgeving is schitterend en maakt veel goed. Je loopt continu over prachtige bergpassen, door tropische wouden, langs en door watervallen, het kan echt niet op. Maar hoe te genieten met je tong op je knieën en je verstand op nul, omhoog, omhoog, omhoog. We klimmen alles bij elkaar netto bijna 1.500 meter op een dag. Dat is wat veel, zeker ook om hoogteziekte te vermijden, maar ja, als onze drager met 20 kilo op zijn rug als een steenbokje omhoog huppelt, wil je toch niet te snel opgeven, dan toch maar weer door ...

Uiteindelijk hebben we het (natuurlijk) gered, al is acht uur naar beneden lopen over smalle rotspaadjes, gladde stenen en door stromende riviertjes natuurlijk ook niet bepaald een picknick. Alle heftige momenten samengenomen, zijn we heel blij dat we deze uitdaging zijn aangegaan. We hebben prachtige pieken en dalen gezien en meegemaakt; het was een hele mooie enbovenal nieuweervaring.

Terug in Pokhara, wat een leuk stadje is en waar iedereen zich op- en ontlaadt voor een soortgelijke trekkerservaring, hebben we lekker gerelaxed, gezwommen en gegeten. We hebben - vooral hier - de Nepalese mensen wat beter leren kennen. Het zijn ontzettend aardige mensen, vrolijk, gastvrij en erg open. Iedereen groet ons bijzonder vriendelijk met Namasté en heeft een praatje over het een of ander. Een absoluut fijne verrassing vergeleken met de meer gesloten Chinezen en Tibetanen.

Pokhara was een mooie afsluiting voor dit deel van onze reis. Op 1 oktober vlogen we terug naar Kathmandu en vandaar naar Hong Kong. Daar hebben we voor het eerst sinds Shanghai weer op topniveau en grote hoogte gegeten (27^e verdieping) met fantastisch uitzicht over de stad. Dat voelt dan toch heerlijk aan: glaasje wijn, lekker stukje vlees en schoon linnen op tafel.

Nu dus aanbeland op het tropische Borneo. Hier gaan we in ieder geval onze PADI duikcursus doen en wederom genieten van de waanzinnig mooie natuur.

We keep in touch!

(24 september - 3 oktober 2009)

Tibet

Zooooo, we hebben een geweldige trip achter de rug.

Onze laatste stop in Chengdu was vooral bijzonder vanwege het bezoek aan het Panda reservaat en ons verblijf in het luxe Tibet hotel. Deze keuze was niet geheel toevallig gezien onze volgende bestemming.

Op16 september kwamen we aanin Lhasa; een middelgrote, zeer levendige stad waar we de echte Tibetaanse cultuur hebben leren kennen. Vooral het Potala paleis (het verblijf van de Dalai Lama generaties) en de diverse geweldige Boeddhistische kloosters hebben indruk gemaakt. Echter, de eerste dagen in Tibet waren lastig en wel vanwege het grote hoogteverschil. Lhasa ligt op een hoogte van 3.685 meter (de grootste hoogte waarop we ons ooit hebben bevonden) en daar vlieg je directnaartoe vanuit Chengdu, zonder te acclimatiseren dus ... dat wennen moest in Lhasa zelf gebeuren en daar ben je de eerste dagen zoet mee. We kampten met hoofdpijn en een misselijk en vermoeid gevoel. De oplossing was veel drinken ende geheelonthouding van alcohol en koffie moest de rest doen. Tevens konden we ook geen vlees meer eten, want dat is in Tibet best een bijzonder verhaal, zie de foto's.

Ondanks de pracht en praal heeft Tibet een behoorlijk ambivalente indruk op ons gemaakt. Zoals velen verwachtten wij van Tibet een cultuurrijk land met prachtige natuur en vriendelijke mensen, en dat is ook zeker het geval, maar wat je niet verwacht is dat Tibet in de dagelijkse praktijk ook gewoon behoorlijk smerig is. Tibetanen zijn, zover mogelijk, nog minder op hygiëne gesteld dan Chinezen. Werkelijk alles is te vies om beet te pakken, muren, deuren, gordijnen, bestek, borden, ga zo maar door.

De hoofdprijs is een bezoek aan eenTibetaansewc, waarmee in vergelijking een Franse campingtoilet een steriele operatiekamer lijkt. De ingang van een wc - zo noemen we het voor het gemak maar even - is een bruin gordijn dat ooit wit was, waarachter een gangetje bevindt met zwermen vliegen en een geur die bijna niet te omschrijven valt. De wc zelf is een afgesloten betonnen ruimte met vaak meerdere gaten in de grond en waarhonderden mensen voor jouw komst hun behoefte in en vooral rondom het gat achtergelaten hebben. Het voelt alleen al dodelijk om tussen de vier muren van deze ruimte te bewegen, laat staan hier rustig je gang te gaan

.

De straten in de meeste kleinere Tibetaanse dorpjes zijn bezaaid met zwerfhonden die overal op straat hun behoefte doen. Ook kom je open karretjes met hompen vlees tegen dat urenlang in 30 graden ligt, vandaar onze keuze voor een vegetarisch dieet. Maar goed, we hebben ons er doorheengeslagen en we hebben een erg gave tijd onderweg gehad, vanwege het uitzonderlijk mooie landschap en de Boeddhistische kloostercomplexen.

Het absolute hoogtepunt was toch wel de trek/wandeling naar Everest basecamp. In het een na laatste plaatsje, Rombuk,voordat we Tibet verlieten, hebben we in een barak geslapen met een centrale toilet en badkamerfaciliteiten

. We kregen er een kamer toegewezen, die in eerste instantie zoals verwacht erg eenvoudig was. Echter, na het openen van de gordijnen beseften we dat we ons hadden vergist. Het bleek de beste en mooiste kamer die we ooit hebben gehad ... met een uitzicht op de top van de Mount Everest! Hier werden we wel even stil van, ook van de zonsondergang die de berg achtereenvolgens, wit, zachtgeel, oranje en later bijna rood kleurde. WOW, dat was echt even knijpen ... of het ons wel werkelijk overkwam.

Net zo bijzonder als het uitzicht is de hoogte waarop we sliepen, 5.200 meter boven de zeespiegel. Dit was een serieuze gooi naar een flinke hoogteziekte. Voordat we in een diepe slaap vielen, schrokken we regelmatig wakker, omdat je door zuurstofgebrek denkt dat je stikt. Een keer minder diep ademhalen en je snakt wederom naar zuurstof.

De volgende ochtend hebben we de trek naar Everest Basecamp gemaakt. Het was echt heel bijzonder om op dezelfde plek te zijn, waarvandaan honderden klimmers jaarlijks de top van deze berg gaan bedwingen.

In Tibet hebben we ongeveer 1.000 km gereisd van Lhasa, over de Friendship Highway tot aan de Nepalese grens. We zijn 24 september in Kathmandu aangekomen. Vandaag zijn we alweer in het gezellige toeristenplaatsje Pokhara, van waaruit we morgen een trekking maken door het beroemde Annapurna gebergte.

(16 - 24 september 2009)

China (Guilin en Yangshuo)

Ik zit nu even bij te komen in de hotelkamer na eeninspannende topdag. Casper vermaakt zich gezelligin de bar met een wedstrijd Manchester City - Arsenal en wat Engelse vrienden, die aan het beeldscherm zijn gekluisterd. Wat is het leven toch mooi!

Al een paar dagen bevinden we ons in het zuiden van China (Guilin en Yangshuo) waar het erg bijzonder en warm is. Gisterenzijn we van Guilin naar Yangshuo gevaren, maarvandaag hebben we het sportiever aangepakt. We hebben namelijk mountainbikes gehuurd enzijn langs hetadembenemende Yangshuokarstengebergte gefietst richting de Li rivier. Die benamingen zeggen misschien niet zo veel, maar het is een wereldwonder kan ik je vertellen. Het dorpje Yangshuo is daarentegen een gezellig en oververlichtplaatsje met neon overal waar jekijkt. En ook je oren moeten eraan geloven. De straatmuziekanten spelen graag door elkaar; het liefstmet 3 of meer lokale ensembles tegelijk, hooguit een meter van elkaar verwijderd. Dat zorgt soms voor de nodige opstootjes als het geld ingezameld moet worden.

Vanavond hebben we naast lokalebiertjes ook heerlijk gegeten, want dat kun je hier! We hebben al de gekste gerechten voorbij zien komen (gebraden schorpioenen, sprinkhanen of waren het toch kakkerlakken (?), slangen, schildpadden, ...), maar de Chinese keuken is veelzijdig, zodat de keuzegroot is en we onze vingers erbij opeten. In Tibetis de menukaart helaas kariger. Daar vertrekken we over 5 dagen naartoe, maar eerst nog Chendu. Daar vliegen we morgen heen, vanwaaruit we het panda reservaat zullen bezoeken.

Tot het volgendeverslag, dat wordt waarschijnlijk pas na onze Tibet reis (eind september).

Dank voor jullie vele berichtjes via e-mail en de reisblog! Het is geweldig om zo dichtbij huis te zijn en tegelijkertijd deze waanzinnige reis aan de andere kant van de wereld mee te maken.

(9 - 13 september 2009)

China (Shanghai en Xian)

Vandaag zijn we 12 dagen onderweg en vermaken ons erg goed. Het is tijd voor een nieuw verslag.

China is een land waar - eenmaal in ondergedompeld - een andere manier van kijken, ruiken en voelen ontstaat. Bijvoorbeeld de elektrische brommers zoeven om je heen. Ze komen overal vandaan ... de stoep, de weg, alles lijkt geoorloofd. Het feit dat ze geruisloos opduiken en op het laatste moment luid claxonneren, maakt een wandeling door de stad soms een hink-stap-sprong-oefening, waarbij je moet uitkijken om niet in een van de mandiepe gaten in het trottoir te belanden. Dat Aziatische landen zo hun eigen geur hebben, wisten we al, maar in China kan het allesoverheersend ruiken naar afval,kapotte riolering, zweet en allerhande geuren van de talloze eetkraampjes (lees barbecues en wokschotels­) op straat.

Shanghai

We moeten erkennen dat dit alles in Shanghai veel meer speelt dan in Beijing en dan met name in het oude, koloniale gedeelte van Shanghai. De smoezelige straatjes, kleine winkeltjes en lopende, rijdende, spugende en verkopende Chinezen om je heen geven een eerste indruk die zoveel anders is dan we gewend waren in het immense Beijing.

Natuurlijk zagen we wel aan de andere kant van de rivier, die Shanghai letterlijk in tweeën deelt, de skyscrapers staan, maar we hadden in eerste instantie sterk het gevoel van ... oké dit is het. Een oud gedeelte aan de ene kant en een kleine hoogbouwwijk aan de overkant (downtown) en dat is dus Shanghai ... oh boy, how wrong we were

Dat Shanghai 20 miljoen inwoners telt, wisten we ergens wel, maar dat ze op een paar vierkante kilometers wonen, was een grote verrassing. Dat gaat zo: taxi naar Shanghai World Financial Center (3rd. largest skyscraper in the world), lift naar de 100^e verdieping (hoogste verdieping ter wereld) en dan om je heenkijken ... ongelofelijk, werkelijk onvoorstelbaar wat je dan ziet. Honderden, misschien wel duizenden woontorens. Het is net science fiction. Mensen die wonen als insecten, bovenop elkaar.

Na de SWFC hebben we heerlijk geslenterd over the Bund, de boulevard van de stad. Deze straat loopt langs de koloniale 19^e eeuwse panden en waar we buiten hebben gegeten in het penthouse-restaurant New Heights op de 7^e verdieping met waarschijnlijk het mooiste uitzicht op de stad.

We hebben uiteraard ook noedels gesnackt en aan de vele Starbucks zijn we eveneens niet voorbijgegaan. De Chinese varianten met blauwe, rode of gele logo's en exact hetzelfde lettertype als Starbucks komen we ook overal tegen. De tijd van fake Nike, Adidas of Rolex is voorbij. Het is nu fake McDonald's, Starbucks en natuurlijk iPhones.

Buiten Shanghai

De volgende dag wilden we de stad even uit en zijn we in een regelrechte tourist trap verzeild geraakt. Een prachtig authentiek Chinees dorpje met uitgegraven 13^e eeuwse kanalen beloofde de Lonely Planet ... ja ja, het bleek meer een viezig vercommercialiseerd setje straatjes met souvenir- en ijswinkeltjes op een meter afstand van elkaar. Later op de dag, terug in de stad, zijn we naar het Shanghai museum gegaan en hebben daar de oudste sieraden en beelden gezien ooit door mensen gemaakt (ca. 8.000 jaar oud). Dit was een mooi contrast op de dag ...

Ook hebben we in Shanghai de Maglev-trein ervaren die elk kwartier naar het vliegveld heen en weer gaat. Gewoon voor de lol. Het is wel een stuk van 30 km, maar hij doet er slechts 7 minuten en 20 seconden over ... De Maglev is de enige commercieel geëxploiteerde magneettrein ter wereld, van Siemens, ons beider ex-werkgever. De trein gaat op het snelste punt 430 km/h (kan theoretisch 500 km/h) en rijdtparallel aande snelweg. Dan zie je dus rijdende auto's letterlijk stilstaan of eigenlijk achteruitrijden. Heel bizar.

Xian

Na een paar dagen Shanghai hebben we de oude stad Xian bezocht, vooral bekend om zijn meer dan 1.000 jaar oude stadsmuur die nog volledig in tact is en de binnenstad omringt (rechthoek). En natuurlijk van het Terracottaleger dat in 1976 net buiten de stad door een boer is ontdekt. Die boer hebben we zelfs mogen begroeten.

Wehebben naar Xian, overigens net als naar Shanghai, met de nachttrein gereisd. We wisten niet goed wat we ervan moesten verwachten. Je slaapt immers met 4 personen in een coupe en we hadden beide nog nooit een kamer met 2 Chinezen gedeeld. Het bleek allemaal erg mee te vallen, sterker nog het was best oké. Onze Chinese medereizigers bleken rustig en bescheiden en weinig last te hebben van ons licht, kranten, chipszakjes en blikjes cola.

Vandaag hebben we het Terracottaleger bezocht en dat was een bijzondere ervaring. Meer dan 2.000 jaar hebben ruim 6.000 unieke aardewerken soldaten de wacht gehouden voor de eerste keizer Qin Ling, maar zijn later bedolven onder meters aarde en het houten dak dat ze moest beschermen. De soldaten worden vandaag de dag nog steeds verder uitgegraven. De gezichten van de soldaten zijn prachtig gemaakt, ieder uniek van de ander. Rijenlang in slagorde opgesteld, met paarden, boogschutters, officieren, alles erop en eraan.

We liggen nu bij te komen op onze hotelkamer in het Bell Tower hotel. Het hotel is vernoemd naar de gelijknamige toren die er prompt voorstaat. 's Ochtends werden hiermee de mensen om 06.00 uur gewekt, gelukkig zijn ze daar nu mee gestopt. Het is wel een plaatje.

(2 - 8 september 2009)

China (Beijing)

De kop is eraf,WOW we zijn begonnen!Vele maanden,vier continenten, van land tot land en van stad tot stad, leven uit je koffer; een heerlijk en spannend avontuur.

Inmiddels zit Beijing er alweer bijna op. Nog een nachtje slapen en we reizen door naar Shanghai.

Na een rustige vlucht van Amsterdam naar Londen Heathrow - waarvandaan we al het eerste setje kleding uit onze koffers naar huis hebben moeten sturen vanwege overgewicht - zijn we netjes door British Airways afgezet in Beijing. We hebben goed geslapen gedurende de vlucht, waardoor we redelijk uitgerust in dezeimmense metropool hebben kunnen aftrappen.

Wat een idioot groot en ruim opgezette stad. Pleinen zo groot als enkele voetbalvelden, straten zo breed als de A4, maar dan dwars door de stad. Een geweldig groot business district en gigantische overheidsgebouwen, luxe winkelpromenades en ga zo maar door. Het voelt als Berlijn en Los Angeles tegelijk, maar dan met heel veel Chinezen.

We hebben inmiddels veel gezien en gedaan, zoals op zaterdag de buurt van het hotel te voet verkend en onze eerste authentieke Peking Duck gegeten. Zondag al fietsend de traditionele Hutongs (Beijing's arbeiderswijkjes) verkend en het Plein van de Hemelse Vrede bezocht(Tian'anmen square). Daarvandaan naar het Olympic Park met het Olympisch Stadion -het vogelnestje -en het fraaie Acquatic Center. Op maandag hebben we uitgebreid de Verboden Stad bekeken, het domein van twee Keizerlijke dynastieën, waarna we op Wangfujing, de Fifth Avenue van Beijing, onze ogen hebben uitgekeken vanwege de vele winkels met luxe horloge- en kledingmerken.

Vandaag, dinsdag 1 september, hebben we de Chinese Muur bezocht. Uiteraard een hoogtepunt, zeer indrukwekkend en vele treden beklommen, zelfs hele stukken meer dan 45 gradensteil omhoog! De muur blijkt in deze regio veel meer een verzameling van stukken muur tot tientallen kilometers lang te zijn, dwars door de gehele Beijing-regio, zo'n 50 tot 100 km buiten de stad. We hadden geluk, het gedeelte dat wij beklommen, was bijna exclusief voor onszelf. Dat maakt het nog mooier engeeft je het gevoelzomaar eeuwen terug in de tijd te reizen.

Al met al een heel indrukwekkend begin van onze wereldreis. Over een weekje zullen we weer eens wat bloggen als we Shanghai en Xian hebben bezocht.

(29 augustus - 1 september 2009)

Onze wereldreis staat voor de deur!

Ons vertrek nadert. 28 augustus vliegen we naar Beijing, het startpunt van onze rondreis door China. Daarnaast hebben we de volgende bestemmingen op onze eindeloze verlanglijst staan: Tibet, Nepal, Maleisië (eiland Borneo), Japan, Australië, Nieuw-Zeeland, Bora Bora, Argentinië, Chili, Peru, Bolivia, Brazilië en Canada. Eigenlijk kunnen we niet wachten om te vertrekken ...