New York en Oost-Canada

Het avontuur zit erop, we stappen vanavond het vliegtuig in ... op naar Nederland. Deze reis was een waanzinnige ervaring om nooit meer te vergeten! Natuurlijk hebben jullie de blog nauwlettend gevolgd

en gelezen wat we onderweg allemaal hebben meegemaakt. Ons vertrek voelt dubbel aan, want we kunnen niet wachten om iedereen weer te zien, aan de andere kant is het reizen ons te goed bevallen dat het maar moeilijk afstand nemen is van dit avontuurlijke leventje.

Onze laatste dagen van de reis hebben we doorgebracht in New York en het oosten van Canada (Montréal, Québec en Mont Treblant). Het waren topdagen en we hebben ze intensief beleefd. New York is natuurlijk altijd leuk, die stad heeft een vibe die je nergens anders ter wereld terugvindt. We zijn hier onder andere naar een basketbalwedstrijd geweest van de New York Knicks in Madison Square Garden. Wat een spektakel! Ook hebben we in Nobu heerlijk Japans gegeten (restaurant van Robert de Niro) en hebben we de leuke wijkjes op Manhattan bezocht.

In Canada was ons absolute hoogtepunt de 20KM-sleetocht met Huskyhonden. De rit was sowieso prachtig in het besneeuwde bos, maar om dit met een slee en een karavaan honden te doen, was echt cool!!

Gisteren hebben we onze trip afgesloten in Mont Treblant waar we hebben geskied en ons laatste etentje hebben gehad, maar helaas kregen we geen hap door onze keel ...

Tot snel!

(18februari - 2 maart2010)

Peru, Rio de Janeiro en Vancouver

Wat zaten we weer in een heerlijke rollercoaster de afgelopen weken. We hebben veel kilometers gemaakt (vooral met het vliegtuig) en weer zeer bijzonder mooie landschappen ontdekt. Ondanks de vele maanden reizen en op zoveel plekken te zijn geweest, blijft de wereld ons nog iedere dag verrassen. Er is zoveel moois te zien en te beleven! Dat wordt straks behoorlijk wennen als we weer thuis zijn en over de Hollandse polders uitkijken

.

Peru

In Peru liep het helaas allemaal iets anders dan gepland. De vele regenbuien hebben een deel van het land onder water gezet, dat vooral een ramp is voor de lokale boerenbevolking, die als gevolg hiervan dakloos is geworden of geen werk meer heeft. Ook toeristen zijn er niet zonder kleerscheuren afgekomen. In een week tijd zijn er ongeveer 2.000 mensen per helikopter geëvacueerd vanuit Machu Picchu, dat totaal onbereikbaar geworden was. We hebben wat mensen gesproken die dagenlang op de berg hebben vastgezeten zonder voorzieningen, zoals een overdekte slaapplek, warme kleding en eten. Bepaald geen pretje dus. Gelukkig zijn we net op tijd de dans ontsprongen.

Op 28 januari zijn we doorgereisd naar Arequipa, een mooie Peruaanse stad met Spaanse invloeden en een prachtige natuur in de nabije omgeving. We zijn dan ook niet alleen in het stadje blijven hangen, maar hebben de Colca Canyon bezocht, die ongeveer 160 kilometer van Arequipa ligt.

Het is de grootste canyon ter wereld en twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS. Erg mooi en dat gold ook voor de busreis ernaartoe. Helaas was de bus wederom minder fraai (gammel en stank/geen frisse lucht door beklemde ramen), maar ach dat scharen we onder de romantiek van het reizen ...

Rio de Janeiro

Na Arequipa, waar we lekker hebben geslenterd en middeleeuwse kloosters en kerkjes hebben bezocht, hebben we de grote oversteek naar Rio de Janeiro gemaakt. Pats-boem ... kwamen we van milde temperaturen in een keer terecht in een oververhitte stad, waar het op dat moment meer dan 40 graden Celsius was en wat bewoond wordt door een zeer divers volkje, bestaande uit alle kleuren en maten ... en knalharde bodies die ritmisch bewegen op de samba. Daar staat Rio natuurlijk ook om bekend, maar werkelijk iedereen doet er lustig aan mee. Een maatje (of zes) meer maakt hier helemaal niets uit; de cellulitus billen worden op Copacabana en Ipanema beach met grote trots getoond ... in helaas veel te kleine stringetjes.

Maar wat een heerlijke stad is Rio en ondanks dat we er deze week niet zijn (Carnaval!) hebben we toch de zwoele sambafeestjes meegemaakt. De grote sambaclubs hadden namelijk hun finale voorbereidingen op het jaarlijkse festival, waarin ze zich voor het eerst tonen aan het grote publiek, in het speciaal daarvoor gebouwde samba openluchtstadion, of eigenlijk stadionstraat. Tienduizenden mensen die joelend en dansend de generale repetities bijwonen. Bijzonder om dat mee te mogen maken.

Naast Carnaval hebben we ook de overige Rio highlights gezien (Christus de Verlosser, Suikerbroodberg) en we hebbeneen voetbalwedstrijd van Botafogo bijgewoond in het enorme en beroemde Maracana stadion. Helaas hadden we minder geluk met onze accommodatie. Eerst sliepen we in de Copacabana wijk, maarop de eerste avond hadden we al direct door dat je hier niet moet zitten. Ipanema bleek the place to be (veel gezelliger). Na wat speurwerk hadden we een nieuwe slaapplek gevonden: een guesthouse dat - wat later bleek - door grote zwarte kakkerlakken wordt bewoond (met vleugels!). 's Nachts deden we deze onthutsende ontdekking, waarna de slaap niet echt meer wilde vatten. De volgende dag zijn we opnieuw gaan zoeken en uiteindelijk een goed en fris hotelletje gevonden. Daarna hebben we nog onbezorgd vier dagen van het broeierige Rio de Janeiro kunnen genieten.

Vancouver 2010 Winter Olympics

En nu dus Canada! Na Rio zijn we op 8 februari naar Vancouver gevlogen om de Olympische Winterspelen mee te maken en zijn we van 40 graden teruggezakt naar 4 graden Celsius ... brrrr.

In de stad heerst een bruisende sfeer en alle sporters kwamen deze week binnendruppelen. Gisteren zijn we al bij het Holland Heineken House geweest en hebben we de ‘Olympische vlam' voorbij zien komen. Dat was overigens vrij toevallig, omdat we in onze huurauto een beetje door de stad reden en we op de radio hoorden dat de torch relay in dat gedeelte van de stad plaatsvond. Ondertussen kwamen we steeds meer groepjes mensen op straat tegen die vol enthousiasme met Canadese vlaggen aan het zwaaien waren. Ze keken allemaal de kant op waar wij naartoe reden en het werden er steeds meer! Je raadt het al, wij reden de Olympische vlam recht tegemoet! We hebben snel de auto geparkeerd en enkele minuten later kwam de ‘vlam' eraan. Erg cool en best een bijzonder moment, zeker toen de vlamdrager ook nog eens vriendelijk naar ons knikte toen we hem hartstochtelijk toejuichten!

Morgen - 13 februari -is de grote dag, dangaan we naar de Richmond Olympic Oval om Sven naar zijn eerste gouden medaille toe te schreeuwen, de 5.000 m. Daarna gezelligfeesten in het Holland Heineken House waar we verwend worden met een optreden van Marco Borsato. Toch leuk dat Nederland nu eens naar ons toekomt

.

Vanaf aanstaande dinsdag gaan we drie dagen skiën in Mt. Baker in de VS. Dat hadden we graag in Vancouver willen doen, maar zoals bekend, is de sneeuwval hier niet best, dus wijken we uit. Daarna op naar de laatste haltes op onze eigen torch relay: New York en Montreal!

En ... houd ons morgenavond 21:00 uur (Nederlandse tijd) goed in de gaten; we zitten in het publiek (5.000 m schaatsen, heren). Als je deze vreemde figuren ziet, zijn wij dat

.

(24 januari-12 februari 2010)

Peru

Even een kort berichtje dat we gisteren veilig in Cusco (Peru) zijn aangekomen. Het blijkt dat dit gebied ernstig getroffen is door zware regens en modderstromen. Duizenden toeristen worden momenteel geëvacueerd die een trekking maken naar de nabijgelegen inca-stad Machu Picchu (dat wij voor morgen hadden gepland). Zie ookde berichtgevingop de website van de Telegraaf (bericht 1 en bericht 2). Met ons is alles goed en onze plannen voor een uittocht naar Machu Picchu hebben we uiteraard geschrapt ...

Ons reisschema hebben we vandaag aangepast en we reizen nu door op 28 januari (per vliegtuig) naar het lagergelegen Arequipa, waar geen weersproblemen zijn. We houden jullie op de hoogte!

Zuid-Amerika (Argentinie, Chili en Bolivia)

Daar zijn we weer! Inmiddels lopen we ruim drie weken rond op het Zuid-Amerikaanse continent en zijn we kriskras door Argentinië, Chili en Bolivia gereisd.

Op 4 januari kwamen we aan in Santiago de Chili, een heerlijke stad waar we geconfronteerd werden met de Spaanse cultuur van laat eten en leven, vrolijke muziek op straat en de Katholieke inborst dat zich uit in bombastische gebouwen en kerkjes. Na twee dagen hebben we Chili alweer verlaten (om er later terug te keren) en zijn we naar Mendoza gegaan, de wijnstreek van Argentinië die grenst aan het Andes gebergte en Chili. Hier hebben we wijnboerderijtjes en olijvenplantages bezocht en hebben we weer een paar stapjes teruggedaan in ons reistempo. Lekker meegedaan met de dagelijkse siësta en 's avonds heerlijk genoten van ruim vier uur durende etentjes bestaande uit Mendoza wijn en Argentijnse biefstukken. Mmmm! Na een paar dagen Mendoza kozen we voor Buenos Aires. Om hier te komen, hebben we de nachtbus gepakt. Je lacht je hier rot om de kosten, want een busticket koop je al voor een paar euro's en daarvoor in de plaats krijg je veel luxe (leren ligstoelen, filmpje, wijn en eten).

Buenos Aires is ons ook erg goed bevallen. Hier zijn we een dag of vijf gebleven. In het begin was het even zoeken, maar algauw vonden we de oude volksbuurtjes waar je overal op straat Tango muziek hoort en Art Deco spulletjes kunt kopen. Om de stad beter te leren kennen, hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar de verschillende wijken gefietst. Na Buenos Aires zijn we doorgereisd naar het oerwoudrijke Iguazu waar we de grootste watervallen ter wereld hebben bewonderd. Wat gaaf en overweldigend om vlak naast het bulderende water te staan! En wat een bijzondere vlinders vliegen hier rond. Door de topdrukte in Argentinië (vakantieperiode) konden we hier helaas niet lang blijven, want alle vluchten zaten vol. Na twee dagen (nog wel twee vliegtuigstoelen beschikbaar) zijn we dan al doorgereisd naar Salta, een romantisch Argentijns stadje in het noorden. Dit was ons vertrekpunt voor een reis door de Atacama woestijn.

De Atacama woestijn is de droogste plek op aarde en heeft een bizar mooi maanlandschap. Onderweg kom je - ondanks de droogte - mooi gekleurde meren tegen (rood, groen, blauw), lama's en flamingo's! De woestijnreis was echt weer even back to basic. We sliepen in lemen huisjes, reden over dirtroads en we struikelden over de vele straathonden die overigens heel lief en aandoenlijk zijn. Voor deze trip hebben we ruim een week uitgetrokken en onderweg sliepen we in verschillende woestijndorpjes, waaronder het hippieplaatsje San Pedro de Atacama. Na aankomst, even na 21.00 uur, viel hier het licht uit. Het hele stadje in donker gehuld. Ondanks de desolate ligging en de grote afstand van de beschaafde wereld zag je hier toch iedereen met lichtgevende iPods en telefoons voor zich uitlopend in plaats van zaklantaarns en kaarsen. Ook hier heeft de 21^ste eeuw zijn sporen achtergelaten

.

De oorzaak van de stroomstoring (wat overigens om de haverklap hier gebeurt in de woestijn) was al snel duidelijk. Toen we over het centrale pleintje liepen, zagen we dat er een podium opgebouwd werd met luidsprekers en grote lampen. Er liep een stroomdraad van het podium naar een opengebroken elektriciteitskastje waaruit allerlei draden staken. Typisch een gevalletje van even ergens inpluggen en het hele dorp lamleggen. Tegen alle verwachtingen in was er een half uur later toch weer stroom, gevolgd door een groot gejuich van de dorpelingen. En wij? Wij zijn lekker een hapje gaan eten met de iPod op zak.

De Atacama woestijn strekt zich uit over het noordelijke deel van Argentinië en Chili, en het zuiden van Bolivia. In het plaatsje Uyuni (Bolivia) zijn we gestopt om vanuit daar de zoutvlakte (Salar de Uyuni) op te gaan. Dit is echt een van de mooiste wereldwonderen die we ooit hebben gezien. De zoutvlakte is spierwit en beslaat een oppervlakte van 12.000 km2. Middenin dit gebied ligt de oase Isla Pescado dat is begroeid met torenhoge cactussen. Daar zijn we naartoe gereden en een paar uur blijven hangen om met grote bewondering dit landschap in ons op te nemen.

Vanuit Uyuni zijn we met de nachtbus naar La Paz gereisd. En dit was in tegenstelling tot onze Argentijnse nachtrit geen feestje. De bus was uit een prehistorisch bouwjaar zonder vering en verwarming (en reken maar dat het heel koud wordt op de Boliviaanse hoogvlakte!). Daarbij komt dat er in Bolivia geen geasfalteerde wegen zijn, alleen maar zandwegen met heel veel diepe kuilen erin. Ondanks het heftige schudden en de kou (lekker dicht tegen elkaar aangekropen) hebben we gelukkig toch nog een beetje geslapen.

Gisterochtend vroeg zijn we in La Paz aangekomen. We blijven hier een paar dagen voordat we naar Peru afreizen. Eerst nog even genieten van deze stad met haar bolhoedjes en prachtige ligging tegen de Boliviaanse bergen.

Wordt vervolgd ...

(4- 23januari 2010)

Nieuw-Zeeland en Bora Bora

Drie weken geleden (11 december) zijn we in Nieuw-Zeeland/Auckland aangekomen zonder concrete reisplannen. Op onze vorige bestemmingen was het eigenlijk helemaal duidelijk wat we wilden zien en beleven. Nu wilden we vooral heel ontspannen reizen, go with the flow, en dat is eigenlijk ook precies hoe je Nieuw-Zeeland het beste kunt ervaren. De twee eilanden (plus nog een heel kleintje) verschillen van elkaar qua uiterlijk. Het noord eiland heeft veel vulkanen en geisers, en op het zuid eiland vind je vooral gletsjers, bergen en subtropische oerwouden. Echter, hebben de eilanden drie grote gemene delers en dat is ongerepte natuur, natuur en natuur overal waar je kijkt. Voor de steden hoef je echt niet naar Nieuw-Zeeland te gaan, hetzelfde wat we in Australië hebben ervaren.

De eerste paar dagen van onze Nieuw-Zeeland trip hebben we doorgebracht in Auckland en zijn we met een trein over het noord eiland richting Wellington gereisd. Daar hebben we de ferry gepakt; de mooiste ferrytocht van heel de wereld zeggen de reisboeken, waarna we zijn aanbeland op het zuid eiland. Hier zijn we heel ontspannen van start gegaan, uitgerustmet een huurauto en onderweg verbleven we in motels. Op dit eiland hebben we ons vermaakt met gletsjertochten (wow!), strandwandelingen, lummelen in thermische baden en vaartochten door de meest prachtige natuurgebieden van de wereld. De laatste dagen op het zuid eiland hebben we in Queenstown doorgebracht, dat te vergelijken is met een willekeurig Zwitsers bergdorpje, maar dan veel mooier en totaal gericht op thrill-seeking. De foto's zijn niet bewerkt

.

Die paar dagen in Queenstown waren heel bijzonder. Ook omdat Cas hier 40 jaar is geworden. En dat hebben we gevierd! Naast champagne en taartjes heeft Cas de sprong in het diepe gemaakt. Hoe toepasselijk op de ‘turning point' in je leven

. Vanuit een rammelig vliegtuigje is hij op een hoogte van 15.000 voet gesprongen en met beide benen plus een parachute veilig op de grond geland. Het eerste uur na de sprong was hij bijna niet te verstaan, alle woorden kwamen er tegelijk uit en de adrenaline was duidelijk af te lezen uit zijn high-fives met alle medespringers. 's Nachts in dromenland is de sprong nog vele keren gemaakt .

Na dit avontuur stond Kerst voor de deur. Hiervoor zijn we teruggevlogen naar het noord eiland en hebben we daar de laatste huurauto die in heel Auckland nog te krijgen was, voor onszelf geclaimd. Hiermee zijn we naar Rotorua gereden om daar de Kerstdagen door te brengen. In dit plaatsje vind je geisers en thermische meren. Nu is dit dorpje helaas uitgegroeid tot een ‘tourist trap' en dat wisten we van te voren, maar toch wilden we graag een keer die spuitende geisers meemaken. En wonder boven wonder was het plaatsje zo goed als uitgestorven toen we aankwamen, vanwege de feestdagen. We hadden dan ook alle tijd van de wereld om door de parken te slenteren. Bij toeval liepen we tegen een liefelijk Engels hotelletje aan uit 1800. Daar hebben we een Kerstmaal gegeten en de nacht doorgebracht. Op de 2^e Kerstdag zijn we naar de Spa gegaan en hebben we een ‘hydro' massage gekregen, die bestaat uit een rugbehandeling onder harde waterstralen. Heel apart zullen we maar zeggen.

Na dit ultieme ontspanningsuitje hebben we onze spullen ingepakt en zijn we teruggereden naar Auckland. Vanuit hier zijn we op 27 december naar Bora Bora gevlogen, om vervolgens op 26 december aan te komen in Papeete (Tahiti). Yeah, een 3^e Kerstdag voor de boeg! Deze wereldreis kan echt niet meerstuk.

Bora Bora staat synoniem voor sprookjesland, waar het begrip ‘bounty eiland' vast is uitgevonden. We liggen hier de hele dag te puffen op een strandbedje onder onze parasol en kijken uit op een turquoise zee (die wel 100 verschillende blauwtinten kent ...ja ja, we overdrijven graag als we iets mooi vinden ), witte stranden met palmbomen en tropische vogels die regelmatig in de lucht voorbij slingeren. Ook het duiken is hier bijzonder. Vele haaien, reuze manta's en schildpadden hebben we hier in de onderwaterwereld gespot.

Naast een 3^e Kerstdag gaan we hier dan toch ook onze Nieuwjaar party vieren (het probleempje met onze doorvlucht naar Zuid-Amerika is gelukkig opgelost). Weer eens wat anders dan een O&N in het koude Amsterdam, 30 graden op het strand,op onze ligstoel met heerlijke bubbels. Cheers & Happy New Year!!!

(11 december 2009- 4 januari 2010)

Zuid- en Oost-Australie

DOWN UNDER

Een kleine vijf weken in Australië en we hebben het gevoel dat we op een andere planeet rondlopen. Na de ruige westkust en het droge, uitgestrekte hart van Australië hebben we in de afgelopen tweeënhalve week een behoorlijk stuk zuid- en oostkust verkend met als absolute hoogtepunt: ons verblijf in Sydney. Elke keer merken we weer dat we steden met zee, strand, hippe eettentjes, gezellige mensen en unieke hotspots toch wel erg leuk vinden

.

De enorme gevarieerdheid van Australië kenmerkt zich vooral door haar woeste natuurschoon en de zeer bijzondere dieren die hier leven. De steden daarentegen zijn vooral veel van hetzelfde, zelfs Melbourne (met haar wat warmere Europese uitstraling in vergelijking tot Perth en Adelaide) is veelal een herhaling van zetten qua gebouwen, straten en parken. Best oké, maar niet heel bijzonder. Een reis naar Australië doe je echt voor haar waanzinnig mooie natuur en....

... SYDNEY

Pak de verlanglijstjes maar, want een bezoek aan Sydney moet er nog even op bijgeschreven worden. Wat een geweldige stad is dat!! We hebben ons hier bijzonder goed vermaakt met lekker eten, uitgaan, Sinterklaas vieren (jawel!), shoppen en luieren op het strand.

Over Sinterklaas gesproken, we hebben op 5 december gezellig met Sanneke, een goede vriendin uit Amsterdam, en haar Australische/Nederlandsevriendinnen een ouderwetse pakjesavond ingelast, inclusief pannenkoeken en wijn. Het was weer erg leuk om - net als in Hong Kong - nu ook in Sydney weer een ‘stukje Amsterdam‘ tegen te komen. De afgelopen week hebben we Sanneke veel gezien, gezellig bijgepraat en heel veel Australische wijntjes gedronken. De rest van de tijd hebben we Sydney op de millimeter doorkruist met verplichte stops als Bondi Beach, Harbour Bridge en Opera House. Alles daaromheen en ertussen is minstens zo leuk, mooi of verrassend, zeker de Possums die aan het einde van de dag uit de bomen in Hyde Park naar beneden klimmen en dan, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, een stukje brood uit je hand komen eten. Erg schattig en samen met de kangoeroe is de Possom ons favoriete Aussie-diertje geworden.

Maar er was meer dan Sydney. Voordat we Sydney aandeden, hebben we in ongeveer 10 dagen de Great Ocean Road gereden van Adelaide naar Sydney en hierop veel kilometers afgelegd (ruim 2.500). Daar krijg je dan ook heel veel voor terug: woeste kustlijnen, natuurparken, veel koalabeertjes langs de kant van de weg, hoppende kangoeroes, wijnboerderijen en pittoreske dorpjes.

In totaal zijn we nu drieënhalve maand van huis en het reizen is echt in ons bloed gaan zitten. Met het grootste gemak verplaatsen we ons, vinden we romantische hotelletjes en spotten we unieke en waanzinnige plekjes. Nu de Kerstperiode eraan komt (gek hoor al die kerstbomen bij een temperatuur van 30 graden), missen we thuis toch ook wel!

Waar we de feestdagen vieren, is nog even de vraag. Het wordt Nieuw-Zeeland of Bora Bora. Het liefst vieren we Kerst in Nieuw-Zeeland en Oud & Nieuw op Bora Bora. Zo hebben we het in ieder geval uitgestippeld, maar nu blijkt het dat we wat probleempjes hebben met onze wereldticket waarmee we begin januari naar Zuid-Amerika reizen. Waar het op neerkomt, is dat we hoogstwaarschijnlijk op 2 januari van Auckland naar Santiago (Chili) vliegen in plaats van op de door ons eerder geplande 4 januari.

Hierdoor zijn we genoodzaakt de enige beschikbare middagvlucht terug van Tahiti (Bora Bora) naar Auckland op 31 december te nemen. Nu duurt die vlucht in totaal maar vijf uur en zou dat allemaal geen probleem hoeven te zijn; ware het niet dat we door de Internationale tijdsgrens vliegen en in een keer, plop, 24 uur in de tijd vooruit reizen, waardoor we pas op 1 januari 22:20 uur weer in Auckland landen (volg je het nog?!?). Over een Nieuwjaarsdagkater gesproken ...

Hoe dit alles afloopt, laten we uiteraard nog weten. De kans is waarschijnlijk erg groot dat we lekker met Nederland meedoen en in Tahiti al om 12:00 uur 's middags, tegelijk met jullie, een kurkje laten knallen!

(26 november - 11 december 2009)

West- en Centraal Australie

Het is alweer twee weken geleden dat we vanuit Tokio naar Perth (West-Australië) zijn gereisd. Een redelijke omschakeling, want de twee landen zijn met geen mogelijkheid te vergelijken, waardoor het behoorlijk wennen was om nu ineens hier rond te lopen; onder een brandende zon (35 graden) en te worden verwelkomd door een heel ‘laid back' volkje die je de hele dag aanspreekt met ‘hi love, mate, doll, sweety of peach'.

Wake-up call big time: terug in de ‘westerse' cultuur met weer heel veel grote en dikke mensen, die luidruchtig hun aanwezigheid in het openbaar vervoer kenbaar maken, bijna alsof we weer thuis zijn. Een redelijke cultuurshock na onze reis door het beschaafde en hippe Japan.

In Perth, eigenlijk Fremantle (een voorstadje van Perth), hebben we de eerste vier nachten in een Ierse pub met B&B overnacht: Rosie O'Grady's, waar we op dinsdag getrakteerd werden op bingo, woensdag op karaoke en donderdag op live bandjes tot 01:00 uur. Yoho! Wel leuk thuiskomen met een eigen sleutel van de kroeg, door een deur die natuurlijk altijd openstaat, in ieder geval tot 01:00 uur, maar dat was ‘way pass bedtime' voor ons. Redelijk moe waren we die eerste dagen na onze intensieve reiservaringen in Azië. Geen probleem, want de slaap hebben we goed ingehaald in het romantische Fremantle.

De eerste dagen in Australië hebben we het dus rustig aangedaan, maar daarnaast hebben we ook wat musea bezocht, waaronder het maritiem museum van Fremantle waar we een rompgedeelte van de Batavia hebben gezien. Ook hebben we down-town Perth bezocht en dat is het equivalent van een middelgrote Amerikaanse stad. Eerlijk gezegd niet heel bijzonder, maar het was goed om even uit te blazen.

Wat wel erg bijzonder was, is de reis die we langs de westkust hebben gemaakt: van Perth naar Exmouth. We hebben met een bus langs de kustroute gereden (ca. 1.200 km) en hebben onderweg heel veel mooie natuurwonderen gezien: Pinnacles Desert, veel mooie natuurparken met canyons, woestijnen, rotsformaties en ook hebben we overnacht in gezellige kustplaatsjes (Kalbarri en Denham).

In Coral Bay zijn we vier dagen blijven hangen om te kunnen duiken en te relaxen. Lekker zon, zee en strand. Tijdens het duiken hebben we schildpadden, haaien en morenen gezien. Ook hebben we gezwommen met reuze manta's!

Op 20 november zijn we teruggevlogen naar Perth en hebben we een doorvlucht gemaakt naar Alice Springs; het hart van de Outback. Eenmaal in Alice Springs aangekomen, gingen we vroeg ons bed in, want de volgende dag stond de wekker al om 05.00 uur. Het was tijd voor een jeepsafari door dit woeste landschap! We zijn drie dagen de woestijn ingegaan om Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta National Park en Kings Canyon te zien en te slapen op de meest afgelegen plekken van deze aardbol.

We hebben de safaritrip met nog zeven andere mensen gemaakt plus een gids. Naastde mooie natuur hebben we ook heel veel gelachen, vooral met Darren, een erg humoristische en te blijeAmerikaan. De safari was zeer avontuurlijk ingesteld met 's avonds kampvuurtjes stoken (waarwe ook onseten op hebben bereid) en swags (waterdichte slaapzakken) om in te slapen onder een waanzinnige sterrenhemel. Zo avontuurlijk als we zijn, gingen die swags ons toch iets te ver. Als de dood voor giftige spinnen en slangen, hebben we de organisatie om een tentje gevraagd en gekregen. De nachten waren kort en de dagen lang. Elke ochtend om 04.00 uur (pfff) op om zonsopgang mee te kunnen maken. Het was het meer dan waard!

De safari was een geweldige ervaring en we hebben met onze safarivrienden nog een gezellig afscheidsfeestje gevierd in Bo's Saloon. Dat was alweer gisteravond. Vandaag hebben we een relaxdag ingelast bij het zwembad, want morgen reizen we door naar Adelaide, wat het startpunt is van onzeroadtrip richting Sydney (en waar we Sanneke gaan zien!).

(10 - 25 november 2009)

Japan

Wat een gekkenhuis in de afgelopen drie weken. Japan is echt the place to be! Het is ons niet gelukt om eerder een verslagje te tikken, want er is hier gewoonweg teveel te doen om er ook maar een minuut van te willen missen.

Dit land heeft werkelijk alles: prachtige cultuur en natuur, een ideaal klimaat, voortreffelijk eten en alles wat je hartje begeert, kun je hier kopen. En dan de mensen die in dit land wonen, ze zijn zo vriendelijk, behulpzaam enbeschaafd. En wat ook opvalt aan Japan is dat het overal schoon is in het straatbeeld (gek genoeg vind je nergens afvalbakken), niemand haalt het in z'n hoofd om kauwgom, papier of wat dan ook op straat te gooien.

We hebben veel verschillende dingen gedaan in Japan. Zo hebben we ons - bij aankomst - een kleine week ondergedompeld in Tokio. Je voelt je hier als een kind in de snoepwinkel. WAT EEN UBERCOOLE STAD is dit en eigenlijk nergens mee te vergelijken, zo groot, zo divers, zo duizelingwekkend!

Na Tokio zijn we de bergen ingetrokken (waar we hebben overnacht in de plaatjes Nikko en Tsumago) om van het Japanse platteland te kunnen genieten. Het is nu - net als in Nederland - herfst en de bomen hebben waanzinnig mooie kleuren. We hebben geslapen in typische Japanse B&B hotels (Ryokans en Minshuku's), waar je 's avonds en 's ochtends aanschuift bij het knusse familiediner en waar je dus gewoon eet wat de pot schaft. Geen probleem, want (bijna) alles smaakt hier heerlijk.

Het ontbijt van rijst, gebakken vis en miso soep was daarentegen helaas wat lastiger te verteren. Zo gevarieerd als de Japanners 's avonds eten, zo eenvoudig eten ze 's ochtends. We hebben onze ontbijtjes dan ook op onbewaakte momenten en met een stalen gezicht weggemoffeld in servetjes en verstopt in onze kimono's om het vervolgens op een later moment in de wc weg te spoelen. Het laten staan van je ontbijt was geen optie en het opeten eigenlijk ook niet.

Dan heb je hier ook nog de Onsen, oftewel de centrale badhuizen in de Ryokans en Minshuku's waarin we uitgebreid hebben gebadderd na onze lange boswandelingen in de bergen.

Na Tsumago zijn we doorgereisd naar Kyoto, dat wederom een prettige verrassing bleek. Het centrale deel van de stad is niet zo bijzonder, maar de randgemeenten wel. Daar liggen de vele prachtige Zen-tempels, tuinen en Shinto-altaren, gelegen aan de voet van de groene heuvels die de stad omringen. We zijn in totaal vijf dagen in Kyoto geweest en hebben voornamelijk geslenterd door de vele historische, pittoreske wijkjes en natuurlijk hebben we ook hier weer heerlijk gegeten.

Na Kyoto zijn we westwaarts getrokken waar we de plaatsen Hiroshima, Nagasaki en Fukuoka hebben bezocht. In dit deel van het land word je geconfronteerd met het Japanse oorlogsverleden en de immense vernielingen van de atoombommen uit WOII. Heel heftig allemaal en ook wel dubbel om het hier van de Japanse kant mee te krijgen.

Na Fukuoka zijn we teruggereisd naar Tokio, waar we nu nog een nachtje zullen slapen. In de afgelopen dagen was het weer heerlijk vertoeven in deze stad. Vanavond hebben we onze laatste Japanse avondmaal genuttigd (zucht), maar we komen hier zeker nog een keer terug!

En wat gaat de tijd toch snel. Morgen vertrekken we alweer naar Australië. Tegelijkertijd lijkt ons vertrek uit Nederland al eeuwen geleden. We komen in ieder geval voorlopig nog niet naar huis

.

(19 oktober - 9 november 2009)