Wat zaten we weer in een heerlijke rollercoaster de afgelopen weken. We hebben veel kilometers gemaakt (vooral met het vliegtuig) en weer zeer bijzonder mooie landschappen ontdekt. Ondanks de vele maanden reizen en op zoveel plekken te zijn geweest, blijft de wereld ons nog iedere dag verrassen. Er is zoveel moois te zien en te beleven! Dat wordt straks behoorlijk wennen als we weer thuis zijn en over de Hollandse polders uitkijken

.

Peru

In Peru liep het helaas allemaal iets anders dan gepland. De vele regenbuien hebben een deel van het land onder water gezet, dat vooral een ramp is voor de lokale boerenbevolking, die als gevolg hiervan dakloos is geworden of geen werk meer heeft. Ook toeristen zijn er niet zonder kleerscheuren afgekomen. In een week tijd zijn er ongeveer 2.000 mensen per helikopter geëvacueerd vanuit Machu Picchu, dat totaal onbereikbaar geworden was. We hebben wat mensen gesproken die dagenlang op de berg hebben vastgezeten zonder voorzieningen, zoals een overdekte slaapplek, warme kleding en eten. Bepaald geen pretje dus. Gelukkig zijn we net op tijd de dans ontsprongen.

Op 28 januari zijn we doorgereisd naar Arequipa, een mooie Peruaanse stad met Spaanse invloeden en een prachtige natuur in de nabije omgeving. We zijn dan ook niet alleen in het stadje blijven hangen, maar hebben de Colca Canyon bezocht, die ongeveer 160 kilometer van Arequipa ligt.

Het is de grootste canyon ter wereld en twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS. Erg mooi en dat gold ook voor de busreis ernaartoe. Helaas was de bus wederom minder fraai (gammel en stank/geen frisse lucht door beklemde ramen), maar ach dat scharen we onder de romantiek van het reizen ...

Rio de Janeiro

Na Arequipa, waar we lekker hebben geslenterd en middeleeuwse kloosters en kerkjes hebben bezocht, hebben we de grote oversteek naar Rio de Janeiro gemaakt. Pats-boem ... kwamen we van milde temperaturen in een keer terecht in een oververhitte stad, waar het op dat moment meer dan 40 graden Celsius was en wat bewoond wordt door een zeer divers volkje, bestaande uit alle kleuren en maten ... en knalharde bodies die ritmisch bewegen op de samba. Daar staat Rio natuurlijk ook om bekend, maar werkelijk iedereen doet er lustig aan mee. Een maatje (of zes) meer maakt hier helemaal niets uit; de cellulitus billen worden op Copacabana en Ipanema beach met grote trots getoond ... in helaas veel te kleine stringetjes.

Maar wat een heerlijke stad is Rio en ondanks dat we er deze week niet zijn (Carnaval!) hebben we toch de zwoele sambafeestjes meegemaakt. De grote sambaclubs hadden namelijk hun finale voorbereidingen op het jaarlijkse festival, waarin ze zich voor het eerst tonen aan het grote publiek, in het speciaal daarvoor gebouwde samba openluchtstadion, of eigenlijk stadionstraat. Tienduizenden mensen die joelend en dansend de generale repetities bijwonen. Bijzonder om dat mee te mogen maken.

Naast Carnaval hebben we ook de overige Rio highlights gezien (Christus de Verlosser, Suikerbroodberg) en we hebbeneen voetbalwedstrijd van Botafogo bijgewoond in het enorme en beroemde Maracana stadion. Helaas hadden we minder geluk met onze accommodatie. Eerst sliepen we in de Copacabana wijk, maarop de eerste avond hadden we al direct door dat je hier niet moet zitten. Ipanema bleek the place to be (veel gezelliger). Na wat speurwerk hadden we een nieuwe slaapplek gevonden: een guesthouse dat - wat later bleek - door grote zwarte kakkerlakken wordt bewoond (met vleugels!). 's Nachts deden we deze onthutsende ontdekking, waarna de slaap niet echt meer wilde vatten. De volgende dag zijn we opnieuw gaan zoeken en uiteindelijk een goed en fris hotelletje gevonden. Daarna hebben we nog onbezorgd vier dagen van het broeierige Rio de Janeiro kunnen genieten.

Vancouver 2010 Winter Olympics

En nu dus Canada! Na Rio zijn we op 8 februari naar Vancouver gevlogen om de Olympische Winterspelen mee te maken en zijn we van 40 graden teruggezakt naar 4 graden Celsius ... brrrr.

In de stad heerst een bruisende sfeer en alle sporters kwamen deze week binnendruppelen. Gisteren zijn we al bij het Holland Heineken House geweest en hebben we de ‘Olympische vlam' voorbij zien komen. Dat was overigens vrij toevallig, omdat we in onze huurauto een beetje door de stad reden en we op de radio hoorden dat de torch relay in dat gedeelte van de stad plaatsvond. Ondertussen kwamen we steeds meer groepjes mensen op straat tegen die vol enthousiasme met Canadese vlaggen aan het zwaaien waren. Ze keken allemaal de kant op waar wij naartoe reden en het werden er steeds meer! Je raadt het al, wij reden de Olympische vlam recht tegemoet! We hebben snel de auto geparkeerd en enkele minuten later kwam de ‘vlam' eraan. Erg cool en best een bijzonder moment, zeker toen de vlamdrager ook nog eens vriendelijk naar ons knikte toen we hem hartstochtelijk toejuichten!

Morgen - 13 februari -is de grote dag, dangaan we naar de Richmond Olympic Oval om Sven naar zijn eerste gouden medaille toe te schreeuwen, de 5.000 m. Daarna gezelligfeesten in het Holland Heineken House waar we verwend worden met een optreden van Marco Borsato. Toch leuk dat Nederland nu eens naar ons toekomt

.

Vanaf aanstaande dinsdag gaan we drie dagen skiën in Mt. Baker in de VS. Dat hadden we graag in Vancouver willen doen, maar zoals bekend, is de sneeuwval hier niet best, dus wijken we uit. Daarna op naar de laatste haltes op onze eigen torch relay: New York en Montreal!

En ... houd ons morgenavond 21:00 uur (Nederlandse tijd) goed in de gaten; we zitten in het publiek (5.000 m schaatsen, heren). Als je deze vreemde figuren ziet, zijn wij dat

.

(24 januari-12 februari 2010)