Zooooo, we hebben een geweldige trip achter de rug.

Onze laatste stop in Chengdu was vooral bijzonder vanwege het bezoek aan het Panda reservaat en ons verblijf in het luxe Tibet hotel. Deze keuze was niet geheel toevallig gezien onze volgende bestemming.

Op16 september kwamen we aanin Lhasa; een middelgrote, zeer levendige stad waar we de echte Tibetaanse cultuur hebben leren kennen. Vooral het Potala paleis (het verblijf van de Dalai Lama generaties) en de diverse geweldige Boeddhistische kloosters hebben indruk gemaakt. Echter, de eerste dagen in Tibet waren lastig en wel vanwege het grote hoogteverschil. Lhasa ligt op een hoogte van 3.685 meter (de grootste hoogte waarop we ons ooit hebben bevonden) en daar vlieg je directnaartoe vanuit Chengdu, zonder te acclimatiseren dus ... dat wennen moest in Lhasa zelf gebeuren en daar ben je de eerste dagen zoet mee. We kampten met hoofdpijn en een misselijk en vermoeid gevoel. De oplossing was veel drinken ende geheelonthouding van alcohol en koffie moest de rest doen. Tevens konden we ook geen vlees meer eten, want dat is in Tibet best een bijzonder verhaal, zie de foto's.

Ondanks de pracht en praal heeft Tibet een behoorlijk ambivalente indruk op ons gemaakt. Zoals velen verwachtten wij van Tibet een cultuurrijk land met prachtige natuur en vriendelijke mensen, en dat is ook zeker het geval, maar wat je niet verwacht is dat Tibet in de dagelijkse praktijk ook gewoon behoorlijk smerig is. Tibetanen zijn, zover mogelijk, nog minder op hygiëne gesteld dan Chinezen. Werkelijk alles is te vies om beet te pakken, muren, deuren, gordijnen, bestek, borden, ga zo maar door.

De hoofdprijs is een bezoek aan eenTibetaansewc, waarmee in vergelijking een Franse campingtoilet een steriele operatiekamer lijkt. De ingang van een wc - zo noemen we het voor het gemak maar even - is een bruin gordijn dat ooit wit was, waarachter een gangetje bevindt met zwermen vliegen en een geur die bijna niet te omschrijven valt. De wc zelf is een afgesloten betonnen ruimte met vaak meerdere gaten in de grond en waarhonderden mensen voor jouw komst hun behoefte in en vooral rondom het gat achtergelaten hebben. Het voelt alleen al dodelijk om tussen de vier muren van deze ruimte te bewegen, laat staan hier rustig je gang te gaan

.

De straten in de meeste kleinere Tibetaanse dorpjes zijn bezaaid met zwerfhonden die overal op straat hun behoefte doen. Ook kom je open karretjes met hompen vlees tegen dat urenlang in 30 graden ligt, vandaar onze keuze voor een vegetarisch dieet. Maar goed, we hebben ons er doorheengeslagen en we hebben een erg gave tijd onderweg gehad, vanwege het uitzonderlijk mooie landschap en de Boeddhistische kloostercomplexen.

Het absolute hoogtepunt was toch wel de trek/wandeling naar Everest basecamp. In het een na laatste plaatsje, Rombuk,voordat we Tibet verlieten, hebben we in een barak geslapen met een centrale toilet en badkamerfaciliteiten

. We kregen er een kamer toegewezen, die in eerste instantie zoals verwacht erg eenvoudig was. Echter, na het openen van de gordijnen beseften we dat we ons hadden vergist. Het bleek de beste en mooiste kamer die we ooit hebben gehad ... met een uitzicht op de top van de Mount Everest! Hier werden we wel even stil van, ook van de zonsondergang die de berg achtereenvolgens, wit, zachtgeel, oranje en later bijna rood kleurde. WOW, dat was echt even knijpen ... of het ons wel werkelijk overkwam.

Net zo bijzonder als het uitzicht is de hoogte waarop we sliepen, 5.200 meter boven de zeespiegel. Dit was een serieuze gooi naar een flinke hoogteziekte. Voordat we in een diepe slaap vielen, schrokken we regelmatig wakker, omdat je door zuurstofgebrek denkt dat je stikt. Een keer minder diep ademhalen en je snakt wederom naar zuurstof.

De volgende ochtend hebben we de trek naar Everest Basecamp gemaakt. Het was echt heel bijzonder om op dezelfde plek te zijn, waarvandaan honderden klimmers jaarlijks de top van deze berg gaan bedwingen.

In Tibet hebben we ongeveer 1.000 km gereisd van Lhasa, over de Friendship Highway tot aan de Nepalese grens. We zijn 24 september in Kathmandu aangekomen. Vandaag zijn we alweer in het gezellige toeristenplaatsje Pokhara, van waaruit we morgen een trekking maken door het beroemde Annapurna gebergte.

(16 - 24 september 2009)