Vandaag zijn we 12 dagen onderweg en vermaken ons erg goed. Het is tijd voor een nieuw verslag.

China is een land waar - eenmaal in ondergedompeld - een andere manier van kijken, ruiken en voelen ontstaat. Bijvoorbeeld de elektrische brommers zoeven om je heen. Ze komen overal vandaan ... de stoep, de weg, alles lijkt geoorloofd. Het feit dat ze geruisloos opduiken en op het laatste moment luid claxonneren, maakt een wandeling door de stad soms een hink-stap-sprong-oefening, waarbij je moet uitkijken om niet in een van de mandiepe gaten in het trottoir te belanden. Dat Aziatische landen zo hun eigen geur hebben, wisten we al, maar in China kan het allesoverheersend ruiken naar afval,kapotte riolering, zweet en allerhande geuren van de talloze eetkraampjes (lees barbecues en wokschotels­) op straat.

Shanghai

We moeten erkennen dat dit alles in Shanghai veel meer speelt dan in Beijing en dan met name in het oude, koloniale gedeelte van Shanghai. De smoezelige straatjes, kleine winkeltjes en lopende, rijdende, spugende en verkopende Chinezen om je heen geven een eerste indruk die zoveel anders is dan we gewend waren in het immense Beijing.

Natuurlijk zagen we wel aan de andere kant van de rivier, die Shanghai letterlijk in tweeën deelt, de skyscrapers staan, maar we hadden in eerste instantie sterk het gevoel van ... oké dit is het. Een oud gedeelte aan de ene kant en een kleine hoogbouwwijk aan de overkant (downtown) en dat is dus Shanghai ... oh boy, how wrong we were

Dat Shanghai 20 miljoen inwoners telt, wisten we ergens wel, maar dat ze op een paar vierkante kilometers wonen, was een grote verrassing. Dat gaat zo: taxi naar Shanghai World Financial Center (3rd. largest skyscraper in the world), lift naar de 100^e verdieping (hoogste verdieping ter wereld) en dan om je heenkijken ... ongelofelijk, werkelijk onvoorstelbaar wat je dan ziet. Honderden, misschien wel duizenden woontorens. Het is net science fiction. Mensen die wonen als insecten, bovenop elkaar.

Na de SWFC hebben we heerlijk geslenterd over the Bund, de boulevard van de stad. Deze straat loopt langs de koloniale 19^e eeuwse panden en waar we buiten hebben gegeten in het penthouse-restaurant New Heights op de 7^e verdieping met waarschijnlijk het mooiste uitzicht op de stad.

We hebben uiteraard ook noedels gesnackt en aan de vele Starbucks zijn we eveneens niet voorbijgegaan. De Chinese varianten met blauwe, rode of gele logo's en exact hetzelfde lettertype als Starbucks komen we ook overal tegen. De tijd van fake Nike, Adidas of Rolex is voorbij. Het is nu fake McDonald's, Starbucks en natuurlijk iPhones.

Buiten Shanghai

De volgende dag wilden we de stad even uit en zijn we in een regelrechte tourist trap verzeild geraakt. Een prachtig authentiek Chinees dorpje met uitgegraven 13^e eeuwse kanalen beloofde de Lonely Planet ... ja ja, het bleek meer een viezig vercommercialiseerd setje straatjes met souvenir- en ijswinkeltjes op een meter afstand van elkaar. Later op de dag, terug in de stad, zijn we naar het Shanghai museum gegaan en hebben daar de oudste sieraden en beelden gezien ooit door mensen gemaakt (ca. 8.000 jaar oud). Dit was een mooi contrast op de dag ...

Ook hebben we in Shanghai de Maglev-trein ervaren die elk kwartier naar het vliegveld heen en weer gaat. Gewoon voor de lol. Het is wel een stuk van 30 km, maar hij doet er slechts 7 minuten en 20 seconden over ... De Maglev is de enige commercieel geëxploiteerde magneettrein ter wereld, van Siemens, ons beider ex-werkgever. De trein gaat op het snelste punt 430 km/h (kan theoretisch 500 km/h) en rijdtparallel aande snelweg. Dan zie je dus rijdende auto's letterlijk stilstaan of eigenlijk achteruitrijden. Heel bizar.

Xian

Na een paar dagen Shanghai hebben we de oude stad Xian bezocht, vooral bekend om zijn meer dan 1.000 jaar oude stadsmuur die nog volledig in tact is en de binnenstad omringt (rechthoek). En natuurlijk van het Terracottaleger dat in 1976 net buiten de stad door een boer is ontdekt. Die boer hebben we zelfs mogen begroeten.

Wehebben naar Xian, overigens net als naar Shanghai, met de nachttrein gereisd. We wisten niet goed wat we ervan moesten verwachten. Je slaapt immers met 4 personen in een coupe en we hadden beide nog nooit een kamer met 2 Chinezen gedeeld. Het bleek allemaal erg mee te vallen, sterker nog het was best oké. Onze Chinese medereizigers bleken rustig en bescheiden en weinig last te hebben van ons licht, kranten, chipszakjes en blikjes cola.

Vandaag hebben we het Terracottaleger bezocht en dat was een bijzondere ervaring. Meer dan 2.000 jaar hebben ruim 6.000 unieke aardewerken soldaten de wacht gehouden voor de eerste keizer Qin Ling, maar zijn later bedolven onder meters aarde en het houten dak dat ze moest beschermen. De soldaten worden vandaag de dag nog steeds verder uitgegraven. De gezichten van de soldaten zijn prachtig gemaakt, ieder uniek van de ander. Rijenlang in slagorde opgesteld, met paarden, boogschutters, officieren, alles erop en eraan.

We liggen nu bij te komen op onze hotelkamer in het Bell Tower hotel. Het hotel is vernoemd naar de gelijknamige toren die er prompt voorstaat. 's Ochtends werden hiermee de mensen om 06.00 uur gewekt, gelukkig zijn ze daar nu mee gestopt. Het is wel een plaatje.

(2 - 8 september 2009)